Co roku, w pierwsz? niedziel? marca, obchodzimy imieniny „Dziadka”. Dzie? ten sta? si? naszym ?wi?tem ogniskowym i mimo, ?e Kazimierz Lisiecki nie ?yje ju? 34 lata, obchodzimy jego imieniny tak, jakby by? ci?gle z nami.  Dla nas jest to jeszcze jedna z wielu tradycji naszego ogniskowego ?ycia.

Wychowankowie „Dziadka” Lisieckiego i ognisk T. P.Dz.Ul., a nast?pnie tak?e  P.Z.O.W,  (obecnie Z.O.W.) „od zawsze” przybywali licznie w pierwsz? niedziel? marca na imieniny „Dziadka” – Kazimierza Lisieckiego.   W latach 50-tych i 60-tych ub. wieku Imieniny Dziadka zwykle odbywa?y si? w ?widrze a od roku 1964 - w ognisku „Starówka”. Imieninowe spotkania wychowanków ognisk skutkowa?y poznawaniem si? ogniskowców z ró?nych roczników i z ró?nych ognisk a tak?e zacie?nianiem kole?e?skich wi?zi równie? poza spotkaniami w ogniskach.

Przed spotkaniem uczestniczyli?my we Mszy ?wietej w Ko?ciele Sióstr Sakramentek przy Rynku N.Miasta w Warszawie. Na pocz?tku mszy od?piewali?my pi?kn? i wznios?? pie?? „Grzeszni, senni”. Pie?n ta by?a ?piewana przez ogniskowców w czasie Powstania Warszawskiego a nast?pnie w ogniskach podczas najwa?niejszych uroczysto?ci i rocznic.



W czasie Mszy Kolega . Bogus?aw Homicki wyg?osi?  mow?, z której pochodz? poni?sze fragmenty:

O „Dziadku” Lisieckim tu zgromadzeni wiedz? bardzo du?o dlatego nie b?d? rozwodzi? si? o tym kim by? i czego dokona? „Dziadek” w swoim pracowitym ?yciu. Natomiast chc? powiedzie?  jedno – Kazimierz Lisiecki „Dziadek” stworzy?  niepowtarzalny fenomen,  którym  jeste?my – m y – wychowankowie ognisk.   Zarówno ci,  którzy  pami?taj?  „Dziadka”  z osobistych prze?y?, jak i ci, którzy prze?ywali swoje szcz??liwe dzieci?stwo   w ogniskach, kiedy „Dziadka” ju? w?ród nas nie by?o.  „Dziadek” Lisiecki – buduj?c  i  prowadz?c  dora?n?  pomoc  dla potrzebuj?cych,  warszawskich  gazeciarzy,  sierot,  bezdomnych, dzieci  z przedwojennej i powojennej biedy – oddawa? swoje serce tu i teraz tym, którzy tego potrzebowali.  Równolegle,  przez  te  lata  pracy  „Dziadka” powsta?a  wielka  rodzina  ogniskowa,  której  my  tu  obecni  -  jeste?my dowodem.  Bez przesady mo?emy powiedzie?, ?e jeste?my Najwi?ksz? Polsk? Rodzin? na ?wiecie.  Jeste?my nie tylko w Polsce. Ogniska „Dziadka” Lisieckiego wspieraj? te? nasi koledzy z USA, Kanady, Australii i Wlk.Brytanii. W?a?nie w Anglii od pi?tnastu lat istnieje wspieraj?cy nasze ogniska – Komitet FLHiP z Ksi??n? Renat? Sapie?yn? na czele a ostatnio powsta?  pierwszy zagraniczny oddzia? naszego Towarzystwa o nazwie Ko?o „Londyn”.  W?a?nie jest w?ród nas przewodnicz?cy tego Ko?a - Pan Brian Butcher. Pan Butcher wspó?pracuje z nasz? organizacj? .od 1980 roku i zrobi? dla nas ju? wiele dobrego a przyjecha? aby przedstawi? nam nowe pomys?y i zamierzenia.  Dzisiaj „Dziadek” Kazimierz Lisiecki jest dla nas przede wszystkim symbolem, wokó? którego skupia si? i rozpoznaje ta wielka rodzina. Pa?eczk? w prowadzeniu Ognisk po Jego odej?ciu przej?li inni ale robi? to na tyle skutecznie, ?e ogniska ci?gle istniej? a nawet powstaj? nowe placówki.  My -  Wychowankowie i Przyjaciele ognisk – istniejemy jako organizacja po?ytku publicznego i realizujemy jedn? z maksym „Dziadka”   -   „Oddaj co? wzi??”. Doceniaj?c wag? pomocy wyniesionej z ognisk, dzisiaj – w miar? naszych mo?liwo?ci a tak?e z potrzeby serca „oddajemy” nast?pnym pokoleniom ogniskowców nasz czas, nasze serca, nasz? przyja??, pieni?dze  i nasz? pomoc materialn?.  Z trudem udaje nam si? wci?ga? do tej dzia?alno?ci kolejne pokolenia m?odzie?y wychodz?cej z ognisk. Zdajemy sobie spraw? z tego, ?e poczucie niesienia pomocy innym rodzi si? z czasem Rodzi si? gdy m?ody cz?owiek u?o?y i uporz?dkuje swoje sprawy prywatne   i za?o?y w?asn? rodzin?.   Wtedy przychodzi refleksja i zaduma nad swoim ?yciem i zaczyna si? te? dostrzega? potrzeby innych, wobec których b?dzie realizowane to „Dziadkowe” has?o „oddaj co? wzi??” i b?dzie niesione dalej z pokolenia na pokolenie. Poniewa?  s?  w?ród  nas  równie?  licznie  przybyli  m?odzi,  obecni wychowankowie ognisk – te s?owa kieruj? szczególnie do Was, nasi m?odzi przyjaciele i koledzy.

  

                                                                                 Wasz starszy Kolega – Bogus?aw Homicki